H.İHSAN SÖNMEZ ve ESERİ (ZAMAN KÖPRÜSÜ) Abdullah Çağrı ELGÜN

H.İHSAN SÖNMEZ ve ESERİ

    (ZAMAN KÖPRÜSÜ)

  Abdullah Çağrı ELGÜN

HAYATI:

1961 Yılında Kastamonu’da doğdu. Jandarma okulunu bitirdi. Hlkla ilişkiler bölümünde okudu. Jandarma Okulundan mezun olduktan sonra yurdun çeşitli yerlerinde görevler yaptı.

1979 yılında başladığı başladığı askerlik mesleğinden 2003 yılında emekli oldu.

Şiirlerinde hece ve serbest tarzı deneyen şairin şirilerindeki konular çeşitlilik arzetmektedir:

Aşk, gurbet, halk, zaman, deniz, insan, mevsimler, miras, mezarlar, iç dünyamız, dış dünyamız, gün, yirmi dört sat, gönül, sınır taşları, uzun geceler, mevsimler, eylül ayı, falcı, hayâller ve gerçekler, sabah ve gece, rüyalar, hayır ve şer,iyi ve kötü gün dostlar, vefasızlık, Erendiz Irmağı, hırsızlık, kardelenler, mum ışığı, gibi konular kitabındaki konulardır.

Şiirleri Jandarma Dergisi, Gürpınar, Tay, Varlık… vb dergilerde yayınlandı.

Şair Ankara’da ikamet etmektedir.

Kitap, SONKA Yayıncılık Hürriyet Cad. Beyazsaray işhanı No: 18 KARABÜK Tel: 0370 415 52 05, 0370 415 76 05, ISBN: 975 98 924-1-3

ŞAİRİN EDEBÎ KİŞİLİĞİ

Şairin şiirlerinin konusunu: “Zaman, Aşk, Deniz, Sevgi, Mutluluk, Göz, Gönül, Makber, Mevsimler, Mevsimler, Miras, Korbelâ, Gönül yolcuları, Gurbet, Sınır Taşları, Eylül, Falcı, Hayalimde Bir Gerçek, Gece Gündüz, Rüyalar, Hayâlş, Akşamlar, Sabah, Mehmetçik, Vefâ Vefasızlık, Kadın, İronik Miras, Kardelenler, Mum Işığı…vb. “ oluşturur.

Şair şiirlerin büyük çoğunluğunu hece vezni ile yazıyor. Sade akıcı ve günlük Türkçeyi kullanıyor. Şirlerinde dile getirdi konuların hemen tümü günlük hayatta yaşanan şeylerin ta kendisi olarak karşımıza çıkamaktadır.

Bugünkü televizyon dizilerini, proğramlarını ve bu dizilere gönül vewrenleri şiirlerinde çekinmeden eleştirir.  Türk halkının bünyesine, örf âdet ve geleneklerine aykırı bu tutum ve davranışları sergileyen kanalları eleştirir ve onların milletimize yaptığı yanlışlıkları anlatır.

Şair:

“ Mevsimler bitti, geldi sonbahar;

Sarı yapraklar yerlere düştü.

Ayrılık rüzgarları esti poyrazdan,

Yapraklar savruldu ellere düştü.”

                                                                                                                   

(SÖZNMEZ, H. İhsan, “ZAMAN KÖPRÜSÜ” s. 54 ) diyerek hasret ve özlemlerini bağrına gömerek acısını şiirler döker. Kağıt ve kalemlere sırrını açıklar; onlardan medet umar.

Memlekete, vatana, millete olan sevgisini şiirleriyle dile getirir. Gurbetin zorluğunu, sevgilinin vefasızlığını, aşkın acımazsız; ama kutsal yolculuğunu bizlere hissettirir:

“Sensin bana taptıran,

Kışı bahar yaptıran

Gözlerinle kor yaktıran

Sensin bil ki sensin sen.”

(SÖZNMEZ, H. İhsan, “ZAMAN KÖPRÜSÜ” s. 62 ) diyerek sevgilisine derdini açar; ama nafile ondan bir cevap alamaz. Aşıksa acı ve ıstırap çekmeğe devam eder.

Şair bu kitabında ufku görmüş şiirin nasıl yazılması gerektiğine dair ufukta parlayan güneşin lâyihalarından beslenmiştir. Gelecekte daha iyiye, daha güzele ulaşacağı ümidini taşıdığımızı belirtir, kendisine şiir yolculuğunda başarılar dileriz.

ŞİİRLERİNDEN ÖRNEKLER:

Sanatçının kitabına isim  olarak verdiği şiiri:

ZAMAN KÖPRÜSÜ

Canından can çıkar, ruhundan kudret,

Çığlığın arşa değer, duyar melekler.

Kendinden olmasa o ki cenneti,

KİM SERER AYAĞA “Zaman Köprüsü”

Ruhumun bir yarısı insanî kemik,

Diğer yarısında kainat beynim.

Göz kamaştıran hazinen varken,

Kim neyi arar “Zaman Köprüsü”

İnsanım, susarım aşkın yolunda,

İplik iplik dolandım gurbet kolunda,

İskender” misâli olsun çözümde.

Sinen neden sarar “Zaman Köprüsü”

…

SÖNMEZ, H, İHSAN, “Zaman Köprüsü” (Şiir) s.4

SON MAKBER

Bu dem’imde kırk parça düşerken gece

Devran bu, döndükçe mazime gidiyorum.

Efsunlu ruhumun yırtık eteklerinden

Benliğime sızan kaç gölge seziyorum.

Devran bu, döndükçe onları görüyorum

Hicran bir kaderin yaptığını biliyorum.

Kader ki, perdesini kaldırmış karanlığın

Tüllerinden ki sarkan kaç gölge gizliyorum

Gizlerini yüreğimde bir bir toplayarak,

Bir gün onlardan “Son Makber” yapacağım.

Başında mermerinim, bin şamdan yakıp

Dibinde her gece sen diye yatacağım.

SÖNMEZ, H, İHSAN, “Zaman Köprüsü” (Şiir), s.18

İSİMSİZ FALCI

Çok dereler aştım, yosun taşları,

İz yapmıyor hiç kalbimin kırbaçları.

Bahtiyar mı sultanım aç falımı,

Düzden oku yürekleri ey garip falcı

Bitmiyor ne gece bende ki sancı,

Ufuklar firarî, geceler bir yabancı

Gözlerin bana baksın tutup fincanı

Dünyayı ban doğru çevir ey falcı.

Birikmiş içimde aşkın tortusu,

Kıymık gibi batmış gönül yontusu,

Dinlemem ne ferman, ölüm korkusu,

Gündüze kaderimi çevir ey falcı.

Gerçek ne ise b,ir onu söyle,

Ben beni bilirim, hep beni söyle

Al sana üç para yalandan şöyle;

Güneşe tal,ihimi çevir ey falcı

SÖNMEZ, H, İHSAN, “Zaman Köprüsü” (Şiir), s.36

BİRİ BİZİ GÖZETLİYOR

Çöplükleri garip kullar, durum bizi özetliyor.

Tahta kaşık, taşa sallar, biri bizi gözetliyor.

Ayı balı bol bulunca, etik kuyruk sallayınca,

İmam helâl bilmeyince biri bizi gözetliyor.

Duydunuz ey, bilenler; barları yurt sananlar,

Fakirliği hak bilenler, biri bizi gözetliyor.

Albenisi eteklisi,yaz delisi pinokyosu

Kuru yaprak emekçisi, biri bizi gözetliyor.

Rezaletin kara kiri, akıl bölü yokta biri

Korkaklığın harakiri, biri bizi gözetliyor.

Kimi yünlü kimi ünlü, çobanı yok kayıp sürü

Sefil, öksüz yetim tüyü; biri bizi gözetliyor.

Sahip kim sor kayıra, yağını sür dön çayıra,

Namertliğin meydanında, biri bizi gözetliyor.

Anıtından aslan başı, Ankara’dan gözü yaşlı

Altın saçlı, çatık kaşlı, biri biz gözetliyor.

SÖNMEZ, H, İHSAN, “Zaman Köprüsü” (Şiir), s.74

ESERLERİ:

2000, SÖNMEZ, H, İHSAN (Şiir)  “Gök Kuşağı Yere Düştüğünde”

2004, SÖNMEZ, H, İHSAN (Şiir)  “Zaman Köprüsü”

2004, SÖNMEZ, H, İHSAN (Şiir)  “Deelmina’ya Aşk Günlüğü”

2004, SÖNMEZ, H, İHSAN (Şiir)  “Ve Özgürlük Koyun Benim Dünya Adıma”

KAYNAKLAR:

2000, SÖNMEZ, H, İHSAN (Şiir)  “Gök Kuşağı Yere Düştüğünde”

2004, SÖNMEZ, H, İHSAN (Şiir)  “Zaman Köprüsü”

2004, SÖNMEZ, H, İHSAN (Şiir)  “Deelmina’ya Aşk Günlüğü”

2004, SÖNMEZ, H, İHSAN (Şiir)  “Ve Özgürlük Koyun Benim Dünya Adıma”